Rozdział 27

***Oczami Rydel***
-O Mój Boże ! - krzyknęłam i wybałuszyłam oczy.
-No co ? - zapytał zdziwiony chłopak.
-Wiesz jak ja dawno nie byłam w wesołym miasteczku? Kocham to miejsce.
-Hah...nie rozpędzaj się tak bo jeszcze pomyślę, że kochasz je bardziej ode mnie.
-Co to to na pewno nie - cmoknęłam go przelotnie w usta i pobiegłam do najcudowniejszego miejsca na ziemi. Wbiliśmy się w tłum i zaczęliśmy się przeciskać. Ludzi było tyle, że nikt nie był zdolny ich zliczyć.
-Przepraszam, przepraszam, przepraszam- mówiłam omijając ludzi i trzymając Ell'a za rękę, żebyśmy się nie zgubili.
-To gdzie najpierw?- zapytał brunet, kiedy byliśmy już zdolni do stanięcia na wolnej przestrzeni.
-Butka ze zdjęciami?- zapytałam- Nie mamy żadnego z tego miesiąca, a pamiętasz co kiedyś obiecaliśmy?
-Jakbym mógł zapomnieć- uśmiechnął się - Co miesiąc będziemy chodzili i robili sobie pamiątkowe zdjęcia, żeby urealnić wspomnienia i pamiętać jacy byliśmy szczęśliwi, kiedy stracimy pod nogami grunt,
-Dokładnie- z uśmiechem na ustach pociągnęłam mojego chłopaka za rękę do ciasnego pomieszczenia (jakkolwiek dziwnie to brzmi :D ~D). Usiedliśmy wygodnie na ławeczce i zaczęliśmy robić głupie miny do obiektywu, który raz po raz cykał nam zdjęcia. Raz się nawet pocałowaliśmy.
-Hahaha- wyszłam z pomieszczenia ze śmiechem - Uwielbiam to.
-Widać to po Tobie- pocałował mnie w czoło i zabrał wydrukowane zdjęcia,
-Wyszło jak zawsze świetnie. Gdzie teraz?- zagaiłam.
-Ty wybierasz.
-Hmmmm- zamyśliłam się - O! już wiem ... do tunelu zakochanych!
-Serio Delly? Łódki? To strasznie tandetne- zakpił.
-Jeśli można nazwać tandetnym ciemny tunel gdzie będziemy całkowicie sami, w ciasnej łódce, w której będziemy siedzieli bardzo bardzo blisko siebie i atmosferę wręcz idealną do całowania, to tak....masz rację to strasznie tandetne.- pokiwałam głową i z uśmiechem ominęłam zaintrygowanego chłopaka.
-Czekaj!- dobiegł do mnie- Serio będzie ciemno ?
-Wręcz czarno.
-I będziemy sami ?
-Samiuteńcy- odpowiedziałam dalej idąc przed siebie.
-I jak małe są te łódki?
-Wręcz mikroskopijne.
-Okej- westchnął- Ewentualnie mogę się zgodzić na ten tunel.
-Ale skarbie- złapałam go za dłoń i się uśmiechnęłam- Miałeś rację to strasznie tandetne, chodźmy może - rozejrzałam się po atrakcjach- Rzucić do celu i wrzucić kolesia do basenu.
-Seriooo? Na pewno nie chcesz tam iść - spytał z nadzieją, że jednak zmienię zdanie,
-Nieee ..topienie ludzi jest znacznie fajniejsze- mój entuzjazm był szczery, ale tylko dlatego, że lubiłam się z nim droczyć,
-Cholera...- zaklnął cicho pod nosem, ale i tak to usłyszałam, co przyniosło mi satysfakcję.
Szłam przed siebie dziarskim krokiem patrząc na poważną minę bruneta. Doskonale wiedziałam, że teraz pewnie przeklina się w myślach za swoją głupotę. To takie urocze, kiedy chłopcy tak robią.

***Oczami Caroline***

-Po co my tu siedzimy, co?- spytałam Rossa ciskając błyskawicami w każdą żywą istotę.-Rydel i Ell poszli na randkę, Riker za pewne jak zje to pójdzie do Samy..Samanty, a Rocky....właśnie...gdzie jest Rocky?
-Poszedł na spacer.
-To po co tu siedzimy?
-Noo...musimy. Co chcesz innego robić?
-No nie wiem...wrócić do domu?
-I zostawić ich tutaj?! No chyba oszalałaś.
-Przy was? Bardzo możliwe.-odgryzłam się.
-No Caro..nie gniewaj się.-powiedział przysuwając się i przypadkowo dotykając moją dłoń.
-Ross...proszę Cię...powiedziałam drżącym głosem.
-Ale co ja robię?-mruknął mi do ucha.
-Ty już dobrze wiesz co!
-Nie wiem, ale możesz mi pokazać jeśli chcesz- przysunął się jeszcze bliżej.
-Daruj sobie okej?! - odskoczyłam od niego i przeszyłam spojrzeniem.
-Ja już nie moge dobra?! - uniósł głos- Nie daje rady...
-Czego?  - zbił mnie z tropu.
-Chce Ciebie -zatkało mnie- Kiedy Ty w końcu zrozumiesz, że Cie kocham? I nie daje rady trzymać się cały czas na dystans.- potrzedł do mnie i chciał złapać za dłoń, którą cofnęłam- Nie rób tego, nie cofaj się, daj mi Cie dotknąć- głos mu się załamał.
-Ross...to nie jest miłość, tak Ci się tylko zdaje.
-Możesz mnie walnąć w twarz, ale nigdy nie kwestionuj tego co czuję, bo to ja to czuję, a nie Ty...niestety.
-Czego Ty ode mnie oczekujesz? - łzy zebrały mi się w oczach.
-Żebyś przy mnie była... ze mną była.
-Nie wiem czy dam radę.
-Spróbujmy- spojrzał mi w oczy.  Spuściłam wzrok i pokręciłam głową.
-Nie dam rady Ross - chciałam wziąć jego rękę, ale ją zabrał i odszedł kawałek.
-Wiesz co? - pokręcił głową -Zapomnij...- odszedł ode mnie.

Krótki ...tak wiemy, ale taki problem, że obie nie mamy weny i pomysłów na Rydellington. Próbujemy, ale nam nie idzie. Mamy nadzieję, że nam wybaczycie. Kochamy Was.  <3